"PIOSENECZKA" AKTUALNA PO 72 LATACH

"Kto mi odda moje zapatrzenie
I mój cień, co za tobą odszedł?
Ach, te dni jak zwierzęta mrucząc,
Jak rośliny są - coraz młodsze

I niedługo już - tacy maleńcy,
na łupinie z orzecha stojąc,
popłyniemy porom na opak
jak na przekór wodnym słojom.

Czerwień krwi dziecinnie się wyśni
jako wzdęte policzki wiśni.

Metal burz się wywiedzie na nowo
zapełnioną dmuchawca głową.

A łez grzmot jak lawina kamieni
w małe żuki zieleni się zmieni

i tak w wodę się chyląc na przemian
popłyniemy nieostrożnie w zapomnienie,
tylko płakac będą na ziemi
zostawione przez nas nasze cienie".

Wiersz pod tytułem: "Pioseneczka" Krzysztofa Kamila Baczyńskiego, napisany do żony - Basi Drapczyńskiej.

*Dlaczego akurat ten wiersz?
*Dlaczego akurat tego poety?

Zdaje mi się, że czytam wiele. Odpowiedzi na pytania, szukam w książkach historycznych, internecie, filmach fabularnych, dokumentalnych, jak i u osób trzecich. Mogę powiedziec śmiało kiedy i gdzie urodzili się Rudy, Alek i Zośka. Ale tu nie o to w tym chodzi, lecz: czy wiedziec, może się równac z pamiętac? No właśnie! Krzysztof Kamil Baczyński - wspaniały poeta za czasów II wojny światowej. Zdał maturę w 1939 roku, w tej samej szkole co Janek, Maciej i Tadeusz. Warszawiak urodzony 22 stycznia 1921 roku, zmarł zaś dokładnie 72 lata temu w Powstaniu Warszawskim. Miał żonę, miał niesamowity talent pisarski, miał chęc do walki, lecz wojna zabrała mu samego siebie - życie. Dziś spoczywa na Powązkach w swoim rodzinnym mieście. 

Czesc i Chwała Bohaterom!