77 ROCZNICA WYBUCHU II WOJNY ŚWIATOWEJ

Zasiadam w wygodnym fotelu
z kubkiem gorącej czekolady.
Moje myśli sięgają daleko wstecz.
Daleko, a jednak nie tak bardzo.
’39 – ’45 roku Polska nie miała prawa istnieć.
Lecz dla kogo?
Kto na starcie skreślił ją z ludzkich serc?

Ona jest waleczna,

bardziej niż myślisz.

Ona jest cenniejsza,

bardziej niż ci się zdaje.

Ona pochowała więcej Polaków,

niż byłbyś w stanie zliczyć.

Stale podtrzymywana biało-czerwonymi siłami.

Stale gnębiona, a jednak niezniszczalna.

Stale znienawidzona, a jednak miłosierna.

Żyć dla Niej,

to także dla Niej umierać.

Kochać Ją,

to także być przy Niej już zawsze.

Dbać o Nią,
to czynem, nie pustymi obietnicami.

Walczyć,
to z całych sił, do ostatnich kropel krwi.

Umrzeć dumnie tak jak Oni -
Żołnierze wyzwoleni.

----------------------------

Wiersz napisałam dośc dawno temu, jednak to własnie dzisiaj postanowiłam go opublikowac. Uznałam, że rocznica wybuchu wojny, jest idealną okazją, by przedstawic swą pamięc i miłośc, którą darzę swój kraj. Bo piękna jest Polska, prawda? Waleczna, prawda? Niezniszczalna, prawda? Prawda! 

Nie będę pisac zbyt wiele, nie będę znów się powtarzac... Po prostu pamiętam i dziękuję krótko. Za Wolnośc, którą mam. Którą mamy my wszyscy. A dzięki komu? Odpowiedź zbyt oczywista, by jej udzielac. Wojna była czymś okrutnym. Czymś, co nie powinno było się zdażyc. Mimo to, zdarzyło się. A my możemy tylko dbac o swój kraj, kochac go całym sercem, byc dumnym, wdzięcznym i pamiętac. Pamiętac o tych, którzy wciąż walczyli. 

Napisałabym trochę o samej wojnie, jednak aktualnie nie mam czasu. Tylko na chwilę mam dostęp do komputera, więc nie będę dalej się rozpisywac. Dlatego też post taki sobie. Średnio mi się podoba, ale obiecuję - jak tylko będę mogła, dokonam zmian ;))

Bądź dumny Polaku! Bądź dumny, bo JESTEŚ POLAKIEM <33

P.S. Przepraszam za brak "c z kreską", ale na klawiaturze mi nie działa... Poprawię jak będę miała okazję ;)))